We zitten thuis, met z’n allen, al 8 weken lang. Zoals iedereen.

De jongste vindt het schitterend, van haar mag het blijven duren. De oudste mist zijn lief al veel te lang en voor hem kan het niet snel genoeg voorbij zijn. De tweede mist zijn kot en het contact met de vrienden en de live lessen. Hij heeft het soms moeilijk om gemotiveerd te blijven. De derde ziet er het meest van af. Het leven viel hem al moeilijk en nu valt alles weg wat het haalbaar maakte. De vrienden, hobby’s, contacten op school, … Hij trekt zich vooral op aan het contact met leeftijdsgenoten en vindt het moeilijk om met zijn gezin samen te leven.  Zijn wereld stortte in, 8 weken geleden.

Hoe maken we deze periode leefbaar voor iedereen in huis? Hoe houden we de kinderen gemotiveerd om hun taken voor school te maken? Hoe houden we het uit met mekaar? Hoe lang gaat dit duren?

Ik doe waar ik het best in ben en dat is oplossingen bedenken. Ik heb nog steeds weinig geduld, hoewel ik ondertussen geleerd heb dat depressieve gevoelens, frustraties en problemen er allemaal mogen zijn, zonder dat ik ze hoef op te lossen. Maar toch, de aard van het beestje hé …

Zoonlief wil al lang een hond.  Honden hebben voor mij een groot ‘no go-’, ‘out of your mind! -’,  en ‘in your dreams’-gehalte.  Ik hou niet van de geur van honden, ik haat drollen in het gazon, honden ruiven en vragen veel te veel aandacht.

Maar dit zijn rare tijden. Na 3 weken lockdown hebben we Lux, onze Golden Retriever puppy, in huis. Ze is ondertussen deel van het gezin. Ik kan het niet nalaten om overdreven veel foto’s van haar te nemen en vertel tegen iedereen hoe flink ze is.  Moi?  En ja, eens in de 5 minuten denk ik nog “shit, wat hebben we gedaan?”  Maar de rest van elke 5 minuten ben ik verliefd op haar en op wat ze met ons gezin doet. Ze zorgt voor afleiding van het gemis en voor zoveel verbinding. We hebben samen een nieuw project en iedereen draagt zijn steentje bij.

We hebben het ongelooflijk getroffen met onze puppy. Het is gewoon de beste hond ter wereld, en ze leert ons al ontzettend veel. Zo leert onze jongste bijvoorbeeld dat ze heel blij is dat we nu een hond hebben, omdat ze nu zeker weet dat ze later toch geen hond wil.

Ons post-Corona tijdperk ziet er in elk geval al anders uit dan ervoor.